Een verhaal van Tamara Schoppert:
Ik ben trots op mijn vader. Mijn dochters zijn trots op deze opa, die in september 78 jaar wordt en absoluut niet van plan was om mee te doen aan het digitale verkeer. Voor hem geen computer, geen smartphone, geen tablet. “Daar ga ik mezelf niet meer mee lastig vallen, jongens”.
Maar wat doe je als je nog een maand moet wachten op het gesprek over de noodzakelijke operatie die je moet ondergaan? Je moet wel alvast in quarantaine. Elf weken lang je kinderen, klein- en achterkleinkinderen niet zien.
Deze week hing er daarom een tas aan zijn deur. Van ons. We vroegen gisteren om de wificode even door te geven, dat vond ‘ie al een rare vraag. Wanneer hij in de tas kijkt, herkent hij de inhoud direct. “Lieve help, het is een beeldscherm.”
Het scherm licht op en maakt geluid: er wordt gebeld. In beeld verschijnt zijn dochter. En plotseling komt ook zijn oudste dochter in beeld. En hop, daar komt zijn zoon tevoorschijn. Mijn vader roept van blijdschap. “Ik zie jullie! Ik zie jullie, allemaal!”. Hij zucht. Hij breekt. “Wat is dit mooi”. Diepe snikken. “Dat ik dit meemaak”.
De mogelijkheid om elkaar de komende lange en spannende weken te blijven ontmoeten, biedt troost. Het stelt gerust en geeft een beetje vrolijkheid. Ja, er zit een schermpje tussen. Maar er is contact. Hij kan zijn kleinkinderen en achterkleinkinderen blijven zien!
Gister was een van hen jarig. Een ringtone klinkt in de kamer. “Het is opa met een videogesprek!”. “Gefeliciteerd, jongen. En, hé, ik heb deze keer zelf gebeld hè! Dat kan ik al. De rest ga ik ook wel leren”.
We zijn benieuwd naar jouw verhaal!
In Ontmoeting Op de Drempel verzamelen we verhalen over contact. Verhalen om ideeën op te doen. Verhalen vol troost en hoop. Een kleine ontmoeting via taal. Deel jouw verhaal door ons te mailen: contact@overdedrempel.frl.
Een groet van het Over de drempel team: Marloes, Tamara, Cristien, Wiesje en Wiepkje.